Twoja Gmina, Twój Urząd

Ewa Pajor po raz czwarty „Piłkarką Roku”

Kapitan żeńskiej reprezentacji piłki nożnej, Ewa Pajor po raz kolejny została laureatką nagrody dla „Piłkarki Roku” podczas gali tygodnika „Piłka Nożna”. Patronka Uniejowskiej Akademii Futbolu odebrała statuetkę po raz  drugi z rzędu, a ogólnie czwarty raz w swojej karierze.

W poniedziałkowy wieczór, 5 lutego odbyła się 51, Gala Tygodnika „Piłka Nożna”, na której pojawiły się największe sportowe osobistości w Polsce. Wśród nich – pochodząca z gminy Uniejów Ewa Pajor nominowana wraz z Natalią Padilla-Bilas oraz Tannją Pawollek do tytułu „Piłkarki Roku”.

obrazek

Urodzona w 1996 roku reprezentantka Polski Kobiet w Piłce Nożnej i jednocześnie zawodniczka niemieckiego VfL Wolfsburg to obecnie jedna z najbardziej rozpoznawalnych piłkarek. Zawodniczka może się pochwalić m.in. tytułem królowej strzelców niemieckiej Bundesligi kobiet, Mistrzostwem Niemiec czy Pucharem Niemiec. Jest także najskuteczniejsza zawodniczka w historii naszej reprezentacji. W barwach narodowych wywalczyła z żeńską kadrą awans do dywizji A Ligi Narodów.

Ponadto, od kilku lat Ewa Pajor patronuje Uniejowskiej Akademii Futbolu Pajor&Tarczyńska&Smolarek inspirując i zachęcając zarówno chłopców jak i dziewczynki do  gry w piłkę.

Podczas uroczystej gali Ewa została ogłoszona Piłkarką Roku. To już jej czwarty tytuł dla najlepszej piłkarki, przyznawany przez dziennikarzy pisma futbolowego. Poprzednie nagrody otrzymywała za 2018, 2019 i 2023 rok.

Na uroczystości obecny był pierwszy trener Ewy – Piotr Kozłowski.

Historia plebiscytu sięga lat 70. Na początku wybierano zwycięzców w trzech kategoriach: Piłkarz Roku, Trener Roku i Odkrycie Roku. Z czasem jednak dodawano nowe kategorie. W ten sposób, w tym roku nagrody zostały przyznane w siedmiu kategoriach – Ligowiec Roku, Obcokrajowiec Roku, Pierwszoligowiec Roku, Drużyna Roku, Piłkarka Roku, Odkrycie Roku i Trener Roku. W każdej z nich znalazły się po trzy nominacje. 

Serdecznie gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów.

A.Ow.

Zdjęcia udostępnione z archiwum prywatnego Piotra Kozłowskiego